Örümceğin Gölgesi...

Ömer Ünal’dan bir bilimkurgu ‘salgın’ hikâyesi

İki yıl önce başlayan pandemi sayesinde adını duyurmak, okunmak, dinlenmek için aklına gelen en kötü ihtimalleri gerçek gibi sallayanlarla doldu etrafımız. Neden sadece kötü şeyleri yazıp söylüyorlar, neden salgın ve sonrası için ütopyalar (Yani bir cennet dünya) değil de distopyalar (Yani kıyamet ve sonrası) vaat ediyorlar?.. Çünkü iyi haber, haber değildir, dünyada.. Felaket tellallığı yaptın mı adın geçer.. Bilim adamı, uzman, gazeteci fark etmez.. Okunmanın en kolay yolu..
İşte bu sallama ortamında, son zamanlarda ilginç kitaplar yayınlayan Dark İstanbul Yayınları "Salgın İstanbul / Antoloji" diye bir kitap sundu.
12 yazarından, salgın üzerine bilimkurgu öyküler istemiş. Ve bu 12 öyküyü işte bu kitapta toplamış..
Birkaçını okudum. Sevdim.. İçlerinden birini seçtim.. Hem sizlere keyifli bir hafta sonu yaşatmak için, hem de Allah'ın her günü en kötü ihtimalleri tekrar tekrar sallayanlara "Öyle sallanmaz, böyle sallanır" diye hoş bir örnek vermek için.
"Örümceğin Gölgesi" adlı öykümüzün yazarı Ömer Ünal.

***

İstanbul 2030..
Maske gölgelerinin bile silikleştiği koca kentte, insanlığı birkaç yıl boyunca tutsak eden bir virüsün tüm kalıntıları sökülüp atılmıştı. On yıl süren amansız mücadele, karanlık günlerin üzerine alacalı bir bayrağın dikilmesini sağlamış, ufunetlerin yerini sonsuz ışık huzmeleri kaplamıştı.
Boşalan hastane koridorlarında yankılanan tek ses, odalarında neşeli şekilde sohbet eden doktorlara ve hemşirelere aitti.
Tüm dünyayı kasıp kavuran bir hastalığa karşı kazanılan bu büyük zafer, İstanbul'un sokaklarında da coşkuyla kutlanırken kaldırımlardan akıp giden insan kalabalığı Boğaz'ın serin sularına ılık birer gölge düşürüyordu.
Babalarının ellerini sımsıkı tutan küçük çocukların o günlere dair çok fazla hatıraları bulunmasa da silikleşen olayları ruhlarında duyumsayabiliyorlardı. Etraftaki görkemli kutlamalara ve insanların yüz hatlarına sinmiş özgürlük notalarına bakınca çok büyük bir beladan kurtulduklarını anlıyorlardı: Korkunç bir salgından..
Aşının bulunmasının üzerinden geçen beş yıl içinde virüsü adeta paramparça eden bir iğnenin de keşfi bu büyük tıp zaferinin müjdecisi olmuştu. Doktor Barış Bey'in laboratuvarında sabahlamasına neden olan ilacın keşfi tüm dünyada yankı bulmuş ve sonunda o yıl Nobel Tıp Ödülü'nün Türkiye'deki kadim bir kentin orta yaşlı doktoruna layık görülmesine neden olmuştu.
Beyaz önlüğünü eve gidene dek üzerinde kutsal bir üniforma gibi taşıyan ve bununla kıvanç duyan Barış Bey, ilacın yan etkileriyle ilgili tüm sözlere kulak tıkıyor ve gereksiz tartışmalara asla izin vermiyordu ancak o gün tüm bu masmavi havayı dağıtıveren bir şey oldu:
Boğaz'ın derin sularına nereden ve niçin geldiği bilinmeyen bir uzay aracı düştü. Dünyanın en saygın medya kuruluşlarının temsilcileri Haliç'in dört bir yanını sarmış, gece gündüz demeden canlı yayın yapıyorlardı. Tüm dünya bu gizemli olayı izleyicilerine anbean aktarabilmek için büyük bir yarışın içine girmişti. Ay ışığı Boğaz'ın kurşuni sularını perde perde aydınlatırken onu izleyenlerin şaşkın bakışları gecenin ve o geceye tanıklık eden her bir nesnenin gizemini daha da derinleştiriyordu.
Bilim insanlarının birbirini tutmayan yorumları, dinî ve mezhepsel çıkarımlar, kıyamet alameti diye atfedilen ya da "Kesinlikle bu aracın içinden Mesih çıkacak" şeklindeki en uç yorumlara kadar, zihinler kadim zamanlardan beri neyle dolmuş ya da doldurulmuşsa tüm bu bilgi yığınları birer birer ortaya saçılıveriyordu.
Arap TV kanalları, gizemli aracın insanoğluna Allah tarafından gönderilen bir musibet olduğu haberlerini giriyor ve hastalığa karşı üretilen aşıların ve ilaçların cezasının kesildiğini dile getiriyorlardı.
Batı medyası ikiye bölünmüştü. Muhafazakâr bir kesim, Mesih'in adını anarak başladıkları haberleri İncil'den bölümlerle tamamlarken, diğer bir kesim olayın NASA tarafından araştırılması için Türk hükümetiyle ve İstanbul'u yönetenlerle bir an önce görüşmelere başlanması gerektiğini söylüyorlardı.
Ortada kalan ve olayın şaşkınlığını kendi özbeöz denizinin sularında yaşayan Türk halkıysa kahvehanelerden okullara, üniversitelerden sokakların en kuytu kaldırımlarına değin suların dibine çakılan uzay aracıyla ilgili türlü safsatalarla bilimsel çıkarımları yarıştırıp duruyorlardı.
Doktor Barış Bey, olayın ilk günlerinde çok rahattı. Salgın ve ona karşı keşfettiğim ilaçla bu gizemli olay arasında en ufak bağ olamaz, diye düşünüyor, hatta çok sevdiği bilimkurgu filmlerini bile izlemekten kaçınmıyordu.

Yaz mevsimi yerini kocakarı soğuklarına bırakalı birkaç hafta olmuştu ve soğuktan üşüyen ellerini montunun ceplerine emanet eden üniversite öğrencisi Erhan'ın şimdi aklında tek soru vardı:
"Denizin dibine düşen şey ne olabilir?"

Her biri ayrı sahaftan süzülüp çalışma odasına gelen kitapların arasında çalışmalarına devam eden Erhan, düşlerine çöreklenen bir yaratığın görüntüsünü göz kapaklarından silmeye çalışıyordu. İki haftadır rüyalarına çöken siyah devasa yaratık, tarantulayı andıran güçlü ve büyük kıllı bacaklarıyla kitaplığında dolaşıyor, tüm kitapları tek tek midesine indirmeye başlıyordu. Kitapları yerken yaratığın ağzından çıkan hışırtılar Erhan'ın kulağında kara tahtaya değdirilen tebeşir sesi gibi patlıyordu; ince, iç gıcırdatan ve oldukça huzursuz eden bir ses.
Uykudan kalkar kalkmaz yüzüne vurduğu on avuç su bile sersemliğine çözüm olamazken süvari bardakta içtiği şekersiz Türk kahvesi, zihnini hafiften açıyor ancak mütemadiyen yine o devasa hayaletin düşlerine girmesine mâni olamıyordu.
Bilgisayar ekranında dönüp duran Boğaz'daki Gizemli Uzay Aracı haberleri eşliğinde okumaya çalıştığı antropoloji kitaplarında önemli bulduğu yerlerin altını kırmızı kalemleriyle çiziyordu. "İnsanlık kadim yıllardan beri kendine benzemeyen her şeyi ötekileştirmeye meyillidir" cümlesinin sadece altını değil dört bir yanını kalın kalın çizdi.

Kahve bardağını eline alıp İstanbul'u kuşbakışı izleyen odasından dışarıyı seyretmeye koyuldu. Bu kent bunca gizemi bağrında nasıl saklayabiliyordu? Roma'dan Osmanlı'ya kadim yılların onca top ve tüfek seslerini hangi harici belleğinde gizliyor, bunca yıkımı ve fikir yığınlarını hangi köprü altında istifliyordu?
Arabaların Boğaziçi Köprüsü'nden önce son çıkış olarak döndükleri yan yolda sıkışan trafiğin ortasındaki itfaiye aracının siren sesi sessizliği yırtıyordu. Diğer arabaların korna sesleri de eklenince az önce düşündüğü o top ve tüfek seslerinin yerini alan trafiğin korkunç sesinin aslında aynı kavganın farklı tezahürleri olduğunu düşündü.. Yer kapma ve var olabilme savaşı...
İşte şimdi bu büyük ölüm kalım savaşının ardından tıp bilimi galip gelerek büyük salgını yerle bir etmişti ancak insanların mutluluğu kısa süre içinde Boğaz'ın derin sularındaki aracın varlığına dair büyük bir merak duygusuna evrilmişti.

Doktor Barış Bey tebrik telefonları, ödüller, devlet nişanları derken, dünyanın en saygın tıp doktoru haline gelmiş; kendisine övgüler düzenlere teşekkür ederek gününü geçiriyordu. Ancak o gün beklenmeyen bir şey oldu. Hastanedeki odasında bilgisayarından haberlere bakarken bir telefon geldi. Karşısındaki kişi, "Barış Bey, acil olarak İstanbul Afet Araştırma Komisyonu toplantısına bekleniyorsunuz! Bir araç hastanenin önünden sizi alacak" dedi.
Barış Bey bu heyecanlı ve neredeyse emredici sese karşılık bile veremeden acil bir şekilde odasından ayrıldı. Dış kapıya ulaştığında kendisini bekleyen aracın kapısı açıldı ve siyahlara bürünmüş bir kadın, "Buyurun" diyerek onu içeri davet etti.
Arabada üç kişiydiler. Şoför gidecekleri yere kadar tek kelime bile etmezken, siyahlı kadın elindeki dosyayı açarak yazıları Barış Bey'in duyabileceği bir sesle okumaya başladı.
Virüsün ilk görüldüğü yerin bilgileri, yayılma koşulları, maske kullanımı, aşı ve ilacın bulunma süreci, bu süreçte kimlerle temas kurulduğu, telefon ve internet kayıtları gibi birçok bilgi vardı bunların arasında.
Barış Bey dosyada yazılanları ve acil olarak çağrılmasının nedenlerini sorgulasa da bir yanıt bulamadı. Kısa süre sonra ulaştıkları afet merkezinin en üst katındaki toplantı odasına ivedilikle çıktılar.
Odada valilik yetkilileri, askeri ve siyasi kişiler, her halinden yabancı oldukları belli olan birkaç tuhaf adam vardı.
Tozlanmış bir masanın etrafına kurulan görevliler valinin konuşmasını can kulağıyla dinlerken, Barış Bey neden orada bulunduğunu merak eder bakışlarla etrafı süzüyordu.
Askerî bir yetkili katiyetle Boğaz sularının tüm gemi geçişlerine hatta habercilerin görüntü almalarına kapatılmasını önerdi.
Vali, Barış Bey'e bakarak, "Evet Doktor Bey, büyük merak içindesiniz tabii. Konumuz sağlıkla da derinden ilişkili, bu yüzden buradasınız. Büyük bir zafer kazandık diye düşünürken bir an deniz sularımıza inen bu tuhaf aracın yarattığı kaosun ortasında kaldık. Üstelik iki gün içinde yaptığımız tüm araştırmalar, araçtan alınan sinyallerin sizin ilacı üreten firmayla entegre olduğunu gösterdi. Bu konuda öncelikle sizi dinlemek istedik. İlacı bulma sürecinde kimlerden destek aldığınızı buradaki dost meclisinde açıklarsanız kalktığınızda evinize rahatlıkla dönebilirsiniz" dedi.
Bu tehditkâr cümleler karşısında büyük bir sorunun ortasına düştüğünü anlayan Barış Bey'in kalp atışları hızlandı. Oturduğu rahatsız edici koltukta kendine biraz çekidüzen vererek kollarını masaya dayadı.
"Efendim" diyerek söze girdi titrek bir sesle. "Virüse karşı geliştirdiğimiz ilacın tüm bilimsel aşamaları kayıtlıdır. Laboratuvarda, klinik deneyler neticesinde bugünkü şeklini alan ve virüsü tam olarak alt edebilen ilacın uzaydan geldiği tahmin edilen bir araçla ne tür bağlantısı olabilir?"
"Siz beni dinlemiyorsunuz galiba!" diye çıkıştı vali. "Boğaz'ın ortasına düşen araçtan gelen sinyaller diyorum doktor bey! Bağlı olduğunuz ilaç şirketiyle entegre diyorum! Neden? Bunun bir açıklaması sizde olmalı diye düşünüyorum. Bu süreçte yaşadığınız tuhaf bir deneyim olmadı mı hiç?"
Odanın en yaşlısı söze girip, "Doktor Bey unutmuş ya da ayrıntılara dikkat etmemiş olabilir, ona anımsatalım en iyisi" dedi. "Deneyler sırasında hayvanlar üzerinde mi çalıştınız yoksa başka formlardaki canlıların bedenlerinde de çalışmış olabilir misiniz? Misal, ilacı enjekte ettiğiniz canlıların hangi tür olduklarını açıklamanızı istesek?"
Barış Bey'in yeşile çalan gözleri bu sözler karşısında kızıla meylediyor, son düğmesine kadar iliklediği gömleği boğazını düğümlemeye ve dili damağı kurumaya başlıyordu. "Bakın, ben şu an neden burada olduğumu anlamlandıramıyorum. İnsanlığa hizmet etmiş ve büyük bir salgından onları korumuş bir doktor olarak bu masada böylesi tehditkâr konuşmalara maruz kalmam her şeyden öte saygısızlıktır!" diyerek büyük bir hiddetle masadan kalkıp kapıya yöneldi.
Validen işaret alan kapıdaki takım elbiseli iki görevli, Barış Bey'in koluna girerek onu sıkı sıkı tuttular.
"Bu yaptığınız saçmalık!" diye haykırsa da görevliler onun odadan çıkmasına engel oldular. Barış Bey'i gizli bir odaya kapattılar. Cep telefonunu aldılar ve o sırada yine Barış Bey'in ofisine, hastanedeki odasına, çalışma yaptığı laboratuvara ve evine baskınlar düzenleyerek elektronik araçlarına el koydular.

Tüm bu olaylar yaşanırken Boğaz'ın etrafına çekilen şeritler ve polislerin sıkı güvenlik tedbirleri neticesinde tüm haberciler ve meraklı vatandaşlar sahilden uzaklaştırıldı. Gün boyu deniz sularını dalgalandıran helikopterlerin biri gidiyor diğeri geliyordu. Polis drone'larının kuş uçurtmadığı olay yerinde güvenlik mensupları dışında kimsenin hareket etmesine izin verilmiyordu.
Dünya bu güvenlik tedbirlerine karşı, "Gizemli olayın perde arkasında neler var? İstanbul'da tuhaf şeyler yaşanıyor? Uzaylılar İstanbul'u işgal mi ettiler?" gibi akıllarına esen haber başlıklarıyla izleyici çekmeye çalışıyorlardı.
Neyse ki aynı hafta ülkede derbi maçı vardı da insanlar bir süre bu olayın yerine futbolu konuşmaya başlamışlardı. "Kırmızı kart gerekli miydi? Hakem penaltıyı neden vermedi?" tarzındaki sorular, "Uzaylılar dünyamıza mı indiler?" sorusunun yerini alıvermişti.
Tuhaf varlıklardı bu insanlar. Bir saat içinde gündemleri aniden değişebiliyordu. Dün ölümden korkup kendilerini evlerine hapsedenler, şimdi topun kaleye girdiğini görmek için tribünde avaz avaz bağırıyordu. Aslında bir bakıma bunun güzel olduğu düşünülebilir. Yoksa tek bir konuya odaklanan zihinler kısa zaman sonra kafataslarına vurmaya ve sonra da çıldırmaya meyledebilirlerdi.
Neyse ki tüm bu insan güruhunun yerine onları düşünen birileri vardı ancak insanlığa hizmet edeyim derken aslında bulduğu ilaçla dünya ötesinden gelen canlıları iyileştirmeye mi çalışmışlardı? Tüm askerî yetkililer ağır silahlar ve tanklarla Boğaz'ın kenarında konumlanmış, denizden çıkacak bir canlıyı bekliyorlardı.
Araca müdahale etmenin doğru olmayacağına kanaat getirmişlerdi. Bu yüzden ortama büyük bir sessizlik hâkimdi.
(İkinci ve son bölüm, yarın.)