1-Eğer bir yiyecekle ilgili bayat mı taze mi, zararlı mı değil mi gibi endişelerim oluşursa onu yememenin en doğru tercih olduğunu düşünürüm.
2-İçimden birine bir iyilik yapmak geçiyorsa, akabinde sonra da yapsam olur diye düşünce oluşmuşsa ertelemenin doğru olmadığını derhal yapmamın uygun olduğunu düşünürüm.
3-Bir konuda birini eleştirmek içimden geçtiği zaman aynı şeyi nefsimde test etmenin beni doğru sonuca götüreceğini, kendi nefsimde yapamayacağım ve yapmayacağım şeyleri başkaları niye yapıyor diye ayıplamanın, yargılamanın çok yanlış olduğunu düşünürüm.
4-Eğer birileri hayatın olağan akışına uygun olmayan şekilde bize bir fırsat ve bir avantaj sunuyorsa, bunu oltanın ucundaki bir yem gibi düşünürüm. Neden hayatın olağan akışına uymadığı konusunun önünü arkasını kritik ederim.
5-Biri bana bir söz söylediğinde sözün mesajını ilişki biçimimizi dikkate alarak değerlendiririm. Ayrıca ilişki biçimime uygun söz söylemeye özen gösteririm. Tanıdık, arkadaş, dostlarla diyaloglarımız farklılık gösterir. İleti anlamının ilişki biçimine bağlı olduğunu sürekli göz önünde bulundururum.
6-Bir kişinin başkaları hakkında söylediği sözler bize başkaları hakkında gerçekçi bir bilgi sunmaz. Ancak başkaları hakkında söz söyleyen kişi hakkında bize gerçekçi veriler sunar.
Örneğin herkesin dedikodusunu yapan ya da kimseyi beğenmeyen kişinin sözleri en çok kişinin kendisiyle ilgili bilgi verir. Buna dikkat ederim.
Ancak diyeceksiniz ki kendine koyduğun bu ilkelerle hiç hata yapmaz mısın? Hiç yanlışa düşmez misin? Elbette hata yapabilirim ve yanlışa düşebilirim. Böyle durumlarda hep rahmetli babamın sözünü hatırlarım. “Her düşüşte bir akıl öğrenirim ne düşüş tükenir ne de akıl” Çünkü hayat sabit değil değişkendir ve hayatımız hep öğrenmekle geçecektir.
(Bir zamanlar yazmıştım ama hatırlamakta fayda var.)
Yorum Yazın