Önceki gün ajanslara düşen bir haber, içinde cinayet ve şiddet ifadeleri barındırdığı halde sevindirdi! Haberi hatırlatalım: "Adana'da şiddet gördüğü eşi Osman Efeoğulları'nı aralarında çıkan kavgada bıçaklayarak öldüren Öznur Gülten Efeoğulları serbest bırakıldı."
Haberin detayları daha ilginç: "Kozan'da yaşanan olay, 19 Ekim gecesi eve alkollü gelen Osman Efeoğulları'nın yüksek seste müzik dinlemesine karşılık müziğin sesini kısmasını isteyen eşi Öznur Gülten Efeoğulları'nı dövmesi ve bıçakla saldırması üzerine yere düşen bıçağı alan 4 çocuk annesi Öznur Gülten'in eşini bıçaklamasıyla sonuçlanır. Hastaneye kaldırılan Osman Efeoğulları kurtulamaz ve hayatını kaybeder."
Haberden 47 yıllık evliliklerinde benzer şiddetin mütemadiyen tekrarlandığını öğreniyoruz. Evli kaldıkları 47 yıl boyunca devamlı şiddet gören, her boşanmak istediğinde alkol ve kumar bağımlılığı da olan eşinin başına silah dayayıp ölümle tehdit ettiği Öznur Gülten Hanım kendisini savunurken şöyle diyor: "Onu öldürmek isteseydim beni dövdükten sonra yatıp uyuduğu zaman öldürürdüm."
Mahkeme heyeti, 4 çocuğunun, hatta öldürülen Osman Efeoğulları'nın babası Ziya Efeoğulları'nın bile şikâyetçi olmaması üzerine "TCK'nın 27/2 maddesi gereğince eylemin meşru müdafaa şartları içinde gerçekleşmesi" sebebiyle Öznur Hanım'ın tahliyesine karar verdi.
"Söz konusu can ise 1 bile fazla" muhakkak ki... Ne cinayeti kutsamak ne de şiddeti savunmak gibi bir amacımın olmayacağı çok açık sanırım. Kadına, çocuğa, yaşlıya ya da herhangi bir canlıya yönelik şiddete, psikolojik ya da fiziksel kaba güç kullanmaya istisnasız karşıyım elbette. Adana Kozan'da olduğu gibi kocasından, babasından, abisinden, erkek arkadaşından şiddet gören sayısız Öznur Gülten Efeoğulları örnekleri var. Bir kez ya da onlarca, yüzlerce kez gördüğü şiddetten kurtulmaya çalışan ama her seferinde dozu biraz daha artan bu örneklerde sonu cinayetle biten çok hikâye ve haber okuyoruz.
Son 20 yıldır kadına yönelik şiddetin önlenmesine dair yapılan çalışmaların ve şiddet eylemi gerçekleştiğinde verilen cezaların caydırıcılığı tartışılmaz. Buna rağmen bu olayların sonunun gelmemesinin sebebi, tek başına çıkarılan kanunların yetersizliği değil, ailede ve toplumda başlayan zihniyet eksikliği, yasa ve yönetmeliklerin uygulanmasındaki aksaklık ve sorunlardır.
Ama bu son örnekte olduğu gibi, olayı salt cinayet olarak yorumlamayıp geçmişteki sistematik şiddete rağmen bugüne kadar öldürme hissinde olmayan ve kendisini savunmak adına cinayet işleyen kadını tahliye eden hâkim ve mahkeme heyeti ile bu yasaların çıkmasını sağlayan tüm siyasetçilere teşekkür borçluyuz.
Aile, İçişleri ve Milli Eğitim bakanlıkları, çarşamba günü kadına yönelik şiddetle mücadele 2022 yılı faaliyet planını açıkladı. Adalete erişim, politika ve koordinasyon, koruyucu ve önleyici hizmetler noktasında yapılacaklar arasında okullardan kolluk kuvvetlerine kadar "şiddete sıfır tolerans" şeklinde özetlenecek eğitim ve kararlılık vurgusu benim için çok önemliydi. Çıkarılacak kanun, alınacak caydırıcı önemler kadar topyekûn zihniyet dönüşümünün gerekliliği çok açık.
Tek bir şiddet ve cinayet haberi vermeyene kadar mücadeleye devam...
Yorum Yazın