"Cana cefa kıl ya vefa Kahrın da hoş, lutfun da hoş, Ya derd gönder ya deva, Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Hoştur bana senden gelen: Ya hilat-ü yahut kefen,
Ya taze gül, yahut diken.. Kahrın da hoş lutfun da hoş.
Gelse celalinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkisi de cana safa:
Kahrın da hoş, lutfun da hoş."
Son günlerdeki gündemden midir, yoksa bunca gürültünün ortasında gündem dışı kalmış mazlumların iniltisine kulak kesildiğimden midir bilmem, Kuruluş Osman dizi setinde dudaklarımdan Yunus Emre 'nin bu mısraları döküldü.
Hemen az ötede oturan bir oyuncu meslektaşım, Yunus Emre 'nin bir başka şiirinin mısralarını mırıldandı!
"Yalancı dünyaya konup göçenler Ne söylerler ne bir haber verirler Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Kiminin başında biter ağaçlar Kiminin başında sararır otlar Kimi masum kimi güzel yiğitler Ne söylerler ne bir haber verirler"
"Ölüm de var diyorsun" dediğimde, çok enteresan bir karşılık verdi, " Yooo! Bizim insanlara güzellikler borcumuz var.'' dedi!
Kalakaldım...!
Ölümü, insanın ve insanlığın unutması mümkün mü?!
Hele hele zamanımız insanının...!
Savaşlarda kitle imha silahlarıyla, kitle kitle ölen insanların ölümünü olağan, sıradan görüp, geceleri uykuya dalan insanlık!
Bir lokma ekmek, bir damla su bulamadığı için ölen çocukların ölümüne alışıp, sıradan görüp, sabah kuş sütü kahvaltı sofralarına çocuklarıyla oturup afiyetle yiyen insanlık!
Yedikçe semiren, semirdikçe şükürsüzlük obezi olan insanlık!
Şimdilerde ise, bir (1) gram mikrobun karşısında çaresiz kalan mı desem, bırakılan mı desem işte, ne derseniz deyin, aciz olan insanlık!
Artık, ölüm gerçeğini bilmek bile insana ve insanlığa çare değilse... Evet, "Bizim insanlara güzellikler borcumuz var" demektir!
Bence, güzelliğin anahtarı vefadır!
En güzel vefa da emanet aldığımız mirası, bize verenlere olmalı! Yunus Emre bunun için de söylemiş:
"Toprağa gark olmuş nazik tenleri Söylemeden kalmış tatlı dilleri Gelin duadan unutman bunları Ne söylerler ne bir haber verirler"
Çok güzel dedin be dost!
Evet, bizim insanlara güzellikler borcumuz var! Emin olalım ki, güzelik kötülükten çok daha kolay!
Bugün üzerinde yaşadığımız vatan toprağını, vatan yapanlardan Yunus Emre'nin yayı da oku da yoktu!
Yay germedi, ok atmadı!
Ondandır ki, aradan geçen yüzyıllara rağmen hala yüreklerde yaşamakta!
Bugünkü yazımızı da Şeyh Edebali 'nin kulaklara küpe olacak sözüyle bitirelim, "İyiliğe iyilik her kişinin işi, kötülüğe iyilik er kişinin işi, iyiliğe kötülük ise şer kişinin işidir"...
Yorum Yazın