Anadolu’da avluya hayat denir. Büyük şehirlerde avlusu olmayan kutu gibi evler içinde yaşayarak hayattan mahrum kalmıyor muyuz?
**
Ruh Arapçada nefes, soluk, esinti anlamındadır. Şehirler egzoz dumanlarıyla kirlenince aynı zamanda bizim ruhumuz da kirlenmiş olmuyor mu?
**
Dil; organ, lisan ve gönül anlamına gelir. Ah, şu dilimizi tat almak kadar gönül almak yolunda da kullanabilseydik hayat ne kadar güzel olacaktı!
**
Vefa; sözünde durmak, kıymet bilmek ve borcunu ödemek demektir. Vefat da aynı kökten gelmiş olup verilen sözü tutmak, borcu ödemek anlamına gelir. Vefat emaneti sahibine teslim etmek, borcu ödemektir. Vefatımız vefamıza uygun olursa gerçek anlamına kavuşur.
**
Büşra müjde demektir. Mübaşir müjde veren demektir. Şimdiki mübaşirler mahkemelerdeki çağırıcıdır. Mübaşirin çağrısı hiç de müjdeli bir çağırış değildir.
**
Arapça malumat bilgi Farsça füruş satan kelimelerinden oluşmuştur. Her şeyi bilen ama derinliği olmayan kişilere malumatfüruş denir. Sahnede hep bilgi sevenler, üretenler değil satmaya çalışanlar görünüyor.
**
1960’lı yıllara kadar, çalışan kariyer sahibi kadınlara hayat kadını deniyordu. Sonra hayat kadını anlam değişikliğine uğradı. Acaba zaman geçtikçe niyetimiz mi bozuluyor?
**
İnsan kelimesi Arapça bir kelimedir. Kelimenin kökeninde ünsiyet yani alışkanlık ve nisyan yani unutmak vardır. Alışkanlıklarımız ve unutkanlığımız olmasa insan olarak yaşamamız çok zor olsa gerek.
Yorum Yazın