Bir zamanlar mahalli bir gazetede köşe yazıları yazıyordum. Bir arkadaşımı da yazmaya teşvik ettim. Arkadaşım da aynı gazetede müstear isimle yazmaya başladı. Ancak yazdıkları çok özgün değildi. Gördüğüm kadarıyla başka yazarlardan okuduklarını kendi üslubuyla yeniden yazıyordu.
Şakayı seven ve yazılarının özgün olmadığını bilen bir arkadaşımız, bu yeni yazar arkadaşla konuşurken yanımıza geldi. Önceden kurguladığı şakasını yaptı. Bu yeni yazar arkadaşımıza, “Gazeteye sivil polisler gelmiş, seni sormuşlar. Gazetedekilerin dediğine göre yazdığın yazılarda suç unsuru bulmuşlar” dedi.
Bu yeni yazar arkadaşımızın bir anda kimyası bozuldu. Önce “yok ya” falan diye gülümsemeye çalıştı. Biraz düşündü, sonra, “Ben suçluysam o zaman Ahmet Kabaklı’da suçlu. Ben ne yazdıysam onun yazılarından aldım. Ben suçluysam, gazete sahibi de yazı işleri müdürü de suçlu. Niye suç unsuru bulunan yazıyı yayımlıyorlar? Ben suçluysam, okuyucu da suçlu, niye suçlu unsuru bulunan gazeteyi alıp okuyorlar? Okuyucu suç unsuru bulunan gazeteyi almasa gazete sahibi o gazeteyi basar mıydı? Gazete sahibi ve yazı işleri müdürü suç unsuru bulunan bir yazıyı basmasa ben böyle bir yazı yazabilir miydim? Ne yani şimdi sadece ben mi suçluyum?” dedi.
Yorum Yazın