Emekli Mehmet Efendi’yi öğrenciler ziyarete gelmişti. Söz döndü dolaştı, dua ve istek meselesine geldi. Kimisi kişisel gelişimlerden öğrendiği sırrı anlattı. “Bir şeyi istersen evrene o enerjiyi gönderirsen, evren isteğini karşılar” dedi. Kimisi “Allaha dua et, Allah kerimdir. Duanı karşılıksız bırakmaz. İsteklerin yerine gelir” diye belirtti. İlahiyat Fakültesi öğrencisi olduğunu söyleyen biri söz aldı:
-Hocam bizim köyümüzde susuzluk büyük sorun. Bir dere var. Islah edilse hem içme suyu halledilecek hem de tarım için gereken su temin edilecek. Cami imamıyla sohbet ederken bu konu gündeme geldi. Bu sohbetten sonra İmam da cemaati topladı. “Elbirliği ile bu derenin ıslahına çalışalım. İlgili kurumların da desteğini alalım.” Dedi. Kimse itibar etmedi cemaat dağıldı. Kuraklık artınca İmam yağmur duası için duyuru yaptı. Yakın köylerden de geldiler, beklenenden üç kat fazla kalabalıkla yağmur duasına çıkıldı. Merak ettiğim şey şu, neden bu toplum gerekeni yapmıyor da dua konusu olunca aşırı duyarlı davranıyor?
Emekli Mehmet Efendi şöyle açıkladı:
-Doğru bir şeyleri yapmak akıl istiyor, zihinsel çaba istiyor, emek istiyor. Ancak duanın böyle bir maliyeti yok. Kestirme yoldan sonuca gitmek istiyoruz. İsteyelim gelsin. İsteyelim verilsin. Bu Temel’in hikayesine benziyor. Temel Dursun’a “10 saniyede 200 metre gittim” demiş. Dursun, bu dünya rekorunun iki katı, nasıl olur?” diye sormuş. Temel “Kestirme yoldan gittim” demiş. Hayatın kestirme yolu yoktur. Akıllı olmak ve çalışmak gerekiyor. İnsanımız bir şunu bilebilseydi, dualarımız anlamlı hale gelirdi.
Yorum Yazın