Adamın biri dereden geçerken cebindeki altını dereye düşürür. Arar, tarar bulamaz. Ne zaman derenin yanından geçse, tekrar tekrar bakar, göremez, bulamaz ama hiçbir zaman aklından da çıkaramaz.
Bir gün derenin kenarından geçerken çocukların derede oynadığını görür. Çocuklara der ki; “Ben derenin şu bölümünde bir altın düşürdüm.” Eğer o altını bulursanız ödül olarak o altını size vereceğim.”
Çocuklar gösterilen alanda aramaya başlarlar ve altını bulurlar. Adam çocuklara teşekkür eder ve ödül olarak bu altını onlara hediye eder.
Çocuklar şaşırır. “Madem altını bize verecektin. Bu altını bulmamızın size ne faydası oldu.” derler.
Adam, “Altın derede kaybolunca aklım hep altında kaldı, aklımdan hiç çıkmıyor. Sırf yolumu buraya düşürüp altını bulur muyum diye düşünüyorum. Şimdi altını buldunuz ve altını size verdim ama bu sayede aklımı kurtardım.” der.
**
“Safsatayı Saf Dışı Edin” başlığı altında seri yazılar yazmaya başladım. 17 incisi olarak “Emir demiri keser” safsatasını işleyeceğim. Bir zaman Hitler’in emrini yerine getiren, mühendis, hukukçu, doktor gibi saygın meslek sahiplerine yönelik bir yazı okumuştum. Yazıda; “çocuklarınızın sadece iyi meslek sahibi olmasını istemeyin. Aynı zamanda ahlak (etik) sahibi de olmasını isteyin. Hitler’e hizmet edenler de çok iyi meslek sahipleriydi, ancak ahlak (etik) değerlerden yoksundu. “Mealinde öğütler vardı. Sosyal medyada bu yazı çok paylaşıldı ama şimdi yazıyı arıyorum bulamıyorum. Aklım orada kaldığı için yazımı tamamlayamadım. Yazıyı bulsam belki de kullanmayacağım. Bulana teşekkür edeceğim ama bu sayede aklımı kurtaracağım.
Yorum Yazın